Bijsnijden
Laden... een moment geduld alstublieft.
Never change a winning team. Het lag voor de hand dat Triggerfinger voor de opvolger van ‘All this Dancin’ Around’ (2010) opnieuw twee maand naar Los Angeles zou trekken om er in te checken in hun geliefkoosde Hollywood Downtowner Motel en andermaal op te nemen met producer Greg Gordon, intussen zo’n beetje het ‘vierde Triggerfinger-lid’. Eén verschil: plaats van de misdaad was niet de Sound City Studio zoals vorige keer (de ‘Nevermind’-studio werd intussen opgedoekt) maar de al even legendarische Sunset Sound studio op Sunset Boulevard (o.a. Led Zeppelin, The Rolling Stones).
Niemand kon voorspellen wat Triggerfinger te wachten stond toen ze begin 2012 bij Giel Beelen à l’improviste die cover opnam van Lykke Li’s ‘I Follow Rivers’. De kopjes-en-mes-cover ging viral, werd een radiohit en haalde nummer één in België en Nederland. In de slipstream van dat onverwachte succes trok Triggerfinger opnieuw op tournee (Duitsland, Zwitserland, Frankrijk, Oostenrijk en Oost-Europa) om veel later dan voorzien (tussendoor was er nog de soundtrack voor ‘Offline’ en de live-plaat ‘Faders Up 2 – Live in Amsterdam’) aan de nieuwe plaat te beginnen. ‘Er zit koorts in de plaat,’ vat Monsieur Paul het treffend samen.
Songs, sexiness, seventies, blues, glam, wiegende heupen, handclaps, grofkorrelige ruis en grooves die genadeloos op het middenrif mikken: ‘By Absence of the Sun’ is een plaat die de grootste Belgische rockgroep van dit moment nog maar eens een niveau hoger tilt. De plaat is de hoogdringende neerslag van maanden waarin Ruben Block, Monsieur Paul en Mario Goossens ongekende climaxen beleefden, maar ook werden geconfronteerd met allerlei keerzijdes. Ruben Block: ‘Camions vol goeie vibes hebben we over ons heen gehad: waanzinnige festivals gedaan. Stadions in Duitsland. Maar tegelijkertijd gebeurden er in mijn familie thuis heftige dingen, dierbaren werden ziek. Wat moest ik met al die tegenstrijdigheid? Ik ben vaak bij Greg Gordon ten rade gegaan: dat de plaat één energiek geheel werd, is zijn verdienste. Want er zat evengoed een melancholische plaat in mij.’
Schaamteloos sexy jukeboxsongs als ‘Perfect Match’ en ‘Black Panic’ slalommen rond twijfelende, maar altijd hoopvolle nummers als ‘Splendor in the Grass’, ‘Halfway There’, ‘Trail of Love’ en de titelsong. Dat ‘By Absence of the Sun’ als song- en albumtitel in de plaat is geslopen, is ook de verdienste van Greg Gordon. Ruben: ‘Greg vond dat een mooie zin in mijn notitieschrift. Er gebeurt veel na zonsondergang - veel spannende dingen (lacht). En als je echt niet kan zonder de zon: niks houdt je tegen om die te gaan opzoeken hè.’
Nog tegenstrijdigheden die ‘By Absence of the Sun’ bepaalden: rond de studio in Hollywood was er die voelbare kloof tussen arm en rijk, op tournee was er altijd die clash tussen de adrenalinerush van de live-shows en de ontheemdheid van het leven on the road. Mario Goossens: ‘De ene dag sta je in een bloedhete tent op het Sziget-festival te spelen – onze geluidsman mat minstens 51 ° Celsius – de volgende dag kom je thuis bij je geliefden die op een heel ander ritme leven.’ En vergeet de drie erg verschillende persoonlijkheden binnen de groep niet: Monsieur Paul de grote mond, Mario de diplomaat, Ruben de bemiddelaar.
Over de muziek op ‘By Absence of the Sun’ zijn de drie het wél eens. Ruben Block voelt veel ZZ Top in z’n riffs, Mario Goossens vindt de sfeer van de plaat heel Roxy Music, Monsieur Paul hoort echo’s van de tongue in cheek chique van Robert Palmer. Allemaal heren in maatpak, geen toeval. Monsieur Paul: ‘Triggerfinger is: een camionette openen vol versterkers en kabels en instrumenten, met daartussen een rij kostuums. Kostuums, maar wel met flinke zweetplekken.’ Een bezweet maatpak, het is de ultieme tegenstrijdigheid die ‘By Absence of the Sun’ vat.
